Dzisiaj w godzinach porannych mieszkańców Zagrzebia obudziło silne trzęsienie ziemi (magnitudy 5.3, 5.1 oraz 3.7 według skali Richtera). Według najnowszych informacji nie ma ofiar śmiertelnych, jedna osoba doznała ciężkich obrażeń. Największe trzęsienie ziemi w chorwackiej stolicy od 1880 r. wyrządziło jednak poważne szkody materialne. Dotyczy to przede wszystkim starszych budynków w centrum miasta. Ucierpiała także archikatedra – górna część południowej wieży wraz z krzyżem runęła i uszkodziła pałac biskupi. Choć stan wnętrza katedry jest na razie dokładnie nieznany, sama konstrukcja pozostaje stabilna.
Nie jest to jednak pierwsze zniszczenie, które dotknęło ten kościół – obecnie największy budynek sakralny w tym niewielkim środkowoeuropejskim kraju. Budowa pierwszej romańsko-gotyckiej świątyni w tym miejscu rozpoczęła się ok. 1094 r., kiedy węgierski król Władysław I Święty założył diecezję w Zagrzebiu. Katedra pierwszy raz została zniszczona już w 1242 r. podczas wyprawy tatarskiej.
Przez następnych kilka wieków katedrę budowano od podstaw w stylu gotyckim. W tym czasie przetrwała ona kilka mniejszych trzęsień ziemi i pożarów, które uszkadzały ją w mniejszym lub większym stopniu. Najbardziej niszczące okazało się jednak potężne trzęsienie ziemi w 1880 roku. Przez następne dwadzieścia sześć lat trwała odnowa katedry w stylu neogotyckim pod kierownictwem architekta Hermana Bollé, której to zawdzięczamy aktualny wygląd.
Diecezja w Zagrzebiu oraz katedra odegrały ogromną rolę w chorwackiej historii. Terytorium diecezji historycznie obejmowało cała północną i środkową Chorwację, a także część wschodniochorwackiej krainy Sławonii. Ogromne posiadłości feudalne uczyniły ją jednym z głównych graczy w życiu gospodarczym, kulturowym i politycznym państwa na przestrzeni wieków. Diecezja przyczyniła się do obrony kraju w wojnach z Turkami, zarówno organizacyjnie (chociażby poprzez budowę twierdz), jak i czynnie, gdyż biskupi często osobiście brali udział w bitwach. Co więcej, duchowni Zagrzebia z reguły jako regentowie zastępowali chorwackich banów (najwyższy tytuł i urząd polityczny w Chorwacji od XII do wczesnego XX w., podobny do wicekróla) podczas ich nieobecności lub sediswakancji.
Ostatnim biskupem piastującym urząd bana był Juraj kard. Haulik w 1848 r. To właśnie on został także pierwszym arcybiskupem, kiedy Zagrzeb w 1852 r. podniesiono do rangi archidiecezji. Dwóch biskupów Zagrzebia zostało beatyfikowanych (bł. Augustin Kažotić z XIV w. oraz bł. Alojzy kard. Stepinac z XX w.), a z szeregu biskupów Zagrzebia można jeszcze wymienić Juraja kard. Draškovicia (krakowskiego studenta i towarzysza kardynała Hozjusza na Soborze Trydenckim), wielkiego mecenę kultury i oświaty z przełomu XVIII i XIX w. Maksimilijana Vrhovca, oraz Franjo kard. Šepera, pierwszego prefekta Kongregacji Nauki Wiary i bliskiego współpracownika papieża Jana Pawła II.
Katedrę Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Zagrzebiu dwa razy odwiedził papież Jan Paweł II (w 1994 oraz 1998 r.), a w 2011 r. odwiedził ją również papież Benedykt XVI.
Boże, wspieraj cierpiących w Chorwacji! +