"Chrystus i centurion", Paolo Veronese, XVI w.
Prawica Pańska moc okazała, prawica Pańska dźwignęła mnie. Nie umrę, ale będę żył i głosił dzieła Pana (z antyfony na ofiarowanie).
Trzecia niedziela po Objawieniu
Link do tekstów: [KLIK]
Święty Beda Czcigodny, benedyktyn, doktor Kościoła żyjący na przełomie VII i VIII wieku w opactwie Jarrow:
„Ale powiedz tylko słowo, a będzie uzdrowiony sługa mój
Wielka jest wiara setnika, dzięki której wyznaje działanie Słowa w Chrystusie i właściwa również dla misteriów naszego uzdrowienia, ponieważ nawet jeśli znaliśmy Chrystusa według ciała, już Go tak nie znamy (2 Kor 5,16).
I ja bowiem jestem człowiekiem pod władzą postawionym, a mającym pod sobą żołnierzy
Nazywa siebie człowiekiem i poddanym władzy, czy trybunowi czy przełożonemu, który jednak może rozkazywać podwładnym, jako że domyślał się, iż tym bardziej On, który jest Bogiem mającym władzę nad wszystkim, posiada wojsko niezliczone mocy anielskich, które jest posłuszne Jego rozkazom.
I jednemu mówię: idź, a idzie, a drugiemu: przyjdź, i przychodzi, a słudze memu: czyń to, a czyni
Chce pokazać, że Pan również nie tylko przez przyjście ciała, ale także przez posługę Aniołów może wykonać, czego pragnie. Zarówno słabości ciała, jak i wrogie potęgi, przez które człowiek często popada w słabość, musiały ustąpić na słowo Pana i posługę aniołów. Inne wyjaśnienie: żołnierze i słudzy, którzy są posłuszni setnikowi, są naturalnymi cnotami. Niemałą ich liczbę przynoszą z sobą ci, którzy przychodzą do Pana. O nich powiedziane jest w pochwale setnika Korneliusza: »Był człowiekiem sprawiedliwym i bojącym się Boga wraz z całym swoim domem. Dawał wielkie jałmużny ludowi i zawsze zanosił modlitwy do Boga« (Dz 10,2).
A Jezus usłyszawszy to, zadziwił się
Zdziwił się, ponieważ zobaczył, że setnik rozumie Jego majestat. Lecz kto w nim sprawił tę wiarę czy zrozumienie, jeśli nie ten sam, który się teraz z ich powodu dziwi? A nawet gdyby ktoś inny to sprawił, to czemuż dziwiłby się ten, który z góry o wszystkim wiedział? Należy więc zauważyć, że to, czemu Pan się dziwi, oznacza rzecz, którą my mamy podziwiać, bo to nas w ten sposób należy cały czas upominać. Wszystkie bowiem tego rodzaju poruszenia, gdy orzeka je się w odniesieniu do Boga, nie są znakami poruszenia duszy, ale przekazującego naukę mistrza.
Rzekł do tych, którzy szli za Nim: »Zaprawdę powiadam wam, nie znalazłem tak wielkiej wiary w Izraelu«
Mówi nie o wszystkich wcześniejszych patriarchach i prorokach, ale o ludziach Mu współczesnych. Dlatego zaś przedkłada im wiarę setnika, że oni, pouczeni upomnieniami Prawa i Proroków, a on przez nikogo nie uczony, spontanicznie uwierzył.
A gdy ci, którzy byli wysłani, wrócili do domu, znaleźli sługę, który chorował, zdrowego. Wypróbowana została wiara pana i wzmocnione zdrowie sługi. Zasługa Pana może bowiem wesprzeć Jego sługi, nie tylko przez zasługę wiary, ale także przez poznanie nauki”.
(Beda Venerablilis, In Lucae Evangelium expositio, II, 7; tłum. ks. P. M. Szewczyk, za: patres.pl. Cytaty z pisma św. za: missalemeum.com/pl)
