fragment "Tryptyku Harbaville" nieznanego artysty z X wieku; 5 apostołów: Jakub, Jan, Piotr, Paweł i Andrzej
„Ustanowisz ich książętami po całej ziemi, przez wszystkie pokolenia głosić będą Twe imię, o Panie. Synowie twoi zajmą miejsce twoich ojców: dlatego będą Cię sławić wszystkie ludy” (Ps 45 [44], 17-18; z Graduału).
Św. Jakuba Apostoła
2. klasy, szaty czerwone
Link do tekstów liturgicznych na dziś: [KLIK]
Święty Jan Chryzostom (czyli Jan Złotousty), biskup Konstantynopola na przełomie IV i V wieku:
„Synowie Zebedeusza nalegają na Zbawiciela: »Powiedz, by jeden z nas siedział po prawej, a drugi po lewej stronie«. I cóż na to Chrystus? Otóż aby ujawnić przyziemność ich prośby, aby ukazać, iż gdyby wiedzieli, o co proszą, nigdy by tego nie uczynili, powiada: »Nie wiecie, o co prosicie«. To jest: nie wiecie, jak wielka to rzecz, jak przedziwna, jak bardzo przewyższa nawet moce anielskie.
Potem dodaje: »Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić? I przyjąć chrzest, którym ja mam być ochrzczony?«. Rozprawiacie ze Mną o godnościach i zaszczytach, ja zaś zapowiadam wam zmagania i trudy. Czas obecny nie jest czasem nagród i nie teraz ukaże się moja chwała. Życie obecne jest czasem męczeństwa, walki i niebezpieczeństw”.
Kielich, który Ja mam pić
„Zobacz, jak samym nawet pytaniem wzywa ich i zachęca. Nie mówi: »Czy jesteście gotowi ponieść śmierć? Czy potraficie przelać własną krew?«, ale cóż powiada? »Czy możecie pić kielich?« I aby ich zachęcić oraz uczynić bardziej ochotnymi obietnicą wspólnoty z sobą, dodaje: »[…] który Ja mam pić«. Ów kielich nazywa chrztem, wskazując, iż stanie się on oczyszczeniem całego świata. Uczniowie odpowiadają: »Możemy«. W gorącości ducha obiecują natychmiast. Nie zdają sobie sprawy, co mówią, ufają jednak w spełnienie prośby.
A Jezus? »Kielich mój wprawdzie pić będziecie – odpowiada – i chrzest, który mam przyjąć, wy również przyjmiecie«. Zaiste, wielkie zapowiedział im dobra: staniecie się godni męczeństwa, będziecie cierpieć jak i Ja, zakończycie życie śmiercią męczeńską. W tym wszystkim będziecie mieć udział ze Mną”.
Udoskonalił ich myślenie
„»Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej. Ale dostanie się ono tym, dla których mój Ojciec je przygotował«. Skoro więc udoskonalił ich myślenie, uszlachetnił oraz przygotował na cierpienia, wtedy dopiero poprawia ich prośbę. […]
Zobacz, kim stali się później, a zobaczysz ich wolnymi od tych ułomności. Oto Jan, ten sam, który tutaj wysuwa się z prośbą, zawsze – jak opowiadają Dzieje Apostolskie – ustępuje pierwszeństwa Piotrowi. Czy to w przemawianiu, czy w czynieniu cudów. Jakub zaś oddał życie niedługo po tych wydarzeniach. Od początku pełen żarliwości, oderwany od spraw tego świata. Osiągnął tak wysoki stopień cnoty, iż wkrótce stał się dojrzałym do męczeństwa.
(św. Jan Chryzostom, Homilia 65, fragmenty)
