"Wyrzucenie kupców ze świątyni", El Greco, 1600 r.
„Gdy przybliżył się Jezus do Jeruzalem i ujrzał miasto, zapłakał nad nim […]. I wszedłszy do świątyni, począł wyrzucać sprzedających w niej i kupujących” (z ewangelii).
Dziewiąta niedziela po Zesłaniu
2. klasy, szaty zielone
Link do tekstów liturgicznych – [KLIK]
Św. Grzegorz I Wielki, papież i ojciec Kościoła:
„Że płaczący Pan opisuje to obalenie jerozolimian, które dokonało się za sprawą władców rzymskich Wespezjana i Tytusa, to wie dobrze każdy, kto czyta historię tegoż wywrócenia [Grzegorz ma na myśli przede wszystkim społeczny efekt zburzenia Jerozolimy, stąd słowo »wywrócenie« – przyp. red.]. Rzymscy bowiem władcy ujawnieni zostają wówczas, kiedy powiedziane zostaje: »Albowiem przyjdą na ciebie dni i otoczą cię nieprzyjaciele twoi wałem, i oblegną cię, i ścisną cię zewsząd, i na ziemię powalą ciebie i dzieci twe, które w tobie są« […]”.
Z winy kapłanów
„Po opisaniu tego dodaje się, co Pan uczynił później. »Wszedłszy do świątyni, począł wyrzucać sprzedających w niej i kupujących, mówiąc im: Napisane jest, że dom mój jest domem modlitwy, a wyście go uczynili jaskinią zbójców«. Ten, który opowiedział zła, jakie miały nadejść, zaraz potem wszedł do świątyni. By wyrzucać z niej sprzedających i kupujących. Bez wątpienia chciał pokazać, że upadek ludu nastąpił przede wszystkim z winy kapłanów. Właśnie przez podjęcie swego działania pokazuje, skąd wyrasta korzeń zatraty […]”.
Życie duchownych
„Jak w mieście świątynia Boga, tak pośród ludu wiernego życie duchownych. Częstokroć nie brak takich, którzy wstępują do stanu duchownego, a przyjmując miejsce właściwe porządkom świętym, wykorzystują je do prowadzenia interesów ziemskich. […] Kupującymi zaś w świątyni są ci, którzy nie chcą wyświadczyć bliźniemu sprawiedliwości. W pogardzie mają wypełnianie powinności i kupują sobie grzech, płacąc haracz swoim protektorom. […] Kiedy zdarza się, że godność duchowną zajmują ludzie przewrotni, to wówczas mieczami swojej złości sieją oni mord. Tam, gdzie przez wstawiennictwo swojej modlitwy winni byli bliźnim dawać życie”.
Umysł wiernych
„Świątynią i domem Boga jest też sam umysł i świadomość wiernych. One to, kiedy płodzą myśli godzące w bliźniego, zasadzają się niby w jaskini zbójców. I kroczących w prostocie mordują, kiedy w tych, co żadnej nie mają winy, wbijają miecze łotrostwa. Umysł bowiem wiernych nie jest już domem modlitwy, ale jaskinią zbójców, gdy porzuca niewinność i prostotę świętości. I kiedy stara się czynić to, przez co byłby w stanie zaszkodzić bliźnim. Ale że przeciw tym wszystkim rzeczom przewrotnym nieustannie jesteśmy na kartach świętych pouczani słowami Naszego Odkupiciela, dzieje się to, czego świadectwem są słowa: »I nauczał codziennie w świątyni«. Dogłębnie bowiem kształtując umysł wiernych, by strzegł się rzeczy złych, Prawda codziennie naucza w świątyni.
(Grzegorz I Wielki, Homilia XXXIX, fragmenty)
