adeste-logo

Wesprzyj Adeste
Sprawdź nowy numer konta

Wesprzyj
#tradilekcje

Codzienność

W dobie internetu, błyskawicznie pojawiających się nowin i przykuwających uwagę nagłówków może zagubić się nam codzienność. Dotyczy to także życia wiary.

25 lipca 2021 roku
IX niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego, 2 klasy 
Szaty zielone
Link do tekstów liturgicznych na dzisiaj: KLIK

Nikogo nie zaskakuje fakt, iż w naszym patrzeniu na świat dzielimy wydarzenia na bardziej doniosłe i te, które stanowią ich „tło”. Również w odczytywaniu Pisma Świętego zdarza się nam nad pewnymi wydarzeniami „przeskakiwać”. Przykładem tego może być dzisiejsza Ewangelia odczytywana podczas tradycyjnej liturgii.

Dość mocne i stanowcze zachowanie Pana Jezusa polegające na wyrzuceniu ze świątyni tych, którzy nie rozpoznali jej funkcji, słusznie przykuwa uwagę. Surowość obecna na zazwyczaj łagodnym obliczu naszego Pana skłania do zadawania pytań. Nie jest ona jednak całością opowieści.

Po słowach Chrystusa, w których wyrzucał kupcom niezrozumienie powagi miejsca, następuje krótkie, wydawać by się mogło nieistotne, dopowiedzenie ewangelisty Łukasza. Pisze on tak: „I nauczał codziennie w świątyni”. „Ekstremalne” zachowanie Pana Jezusa nie jest ostatnim akordem epickiej bitwy. Jest ono preludium do codzienności głoszenia słowa Bożego.

Codzienność wiary. Codzienność relacji z Bogiem. Teksty tradycyjnej liturgii jakby „zmówiły się”, aby po kawałku opisać nam codzienność chrześcijańskiego życia.

Antyfona na wejście mówi o wierze w Bożą Opatrzność: „Oto Bóg mi dopomaga, Pan podtrzymuje me życie. Odwróć zło ku moim przeciwnikom i według Twej obietnicy zniwecz ich, obrońco mój Panie”.

Kolekta wspomina o potrzebie modlitwy: „Panie, niech uszy miłosierdzia Twego otworzą się na modlitwy błagających i abyś mógł spełnić ich pragnienia, daj im prosić o to, co się Tobie podoba”.

Zobacz też:   Ludzie Cię uwielbiają, Panie!

Lekcja z pierwszego listu do Koryntian mówi o życiu moralnym i unikaniu plotek: „Ani nie szemrajcie, jak niektórzy z nich szemrali i zginęli z ręki niszczyciela. […] Pokusa nie jęła się was inna, jeno ludzka, a wierny jest Bóg, który nie dopuści kusić was ponad wasze siły, ale razem z pokusą da też i wyjście, abyście ją przetrzymać mogli”.

Antyfona na ofiarowanie podkreśla smak wierności przykazaniom: „Przykazania Pańskie słuszne, radują serca; sądy Pańskie słodsze od miodu płynącego z plastrów, przeto Twój sługa zachowuje je”.

Prefacja o Trójcy Przenajświętszej podkreśla tajemnicę wiary w Boga. Antyfona na komunię wskazuje na wartość sakramentów, zwłaszcza Eucharystii: „Kto pożywa moje Ciało i pije moją Krew, we mnie mieszka, a ja w nim, mówi Pan”.

Może szczególnie istotne w tym czasie – modlitwa po komunii jest prośbą o jedność: „Panie, niech udział w Twoim Sakramencie, oczyści nas i zjednoczy”.

Teksty tradycyjnej liturgii są dla nas dzisiaj katechizmem opisującym chrześcijańską codzienność, tak niezmiernie potrzebną w pełnym kolorowych i krzykliwych nagłówków świecie.

Pamiętajmy o tym, że nie zostało nam dane inne życie, jak tylko to codzienne. Wspomnijmy zatem w codzienności na słowa proroka Izajasza: „Albowiem tak mówi Pan Bóg, Święty Izraela: »W nawróceniu i spokoju jest wasze ocalenie, w ciszy i ufności leży wasza siła […]«” (Iz 30, 15).

Adeste promuje jakość debaty o Kościele, przy jednoczesnej wielości głosów. Myśli przedstawione w tekście wyrażają spojrzenie autora, nie reprezentują poglądów redakcji.

Stowarzyszenie Adeste: Wszelkie prawa zastrzeżone.

O autorze

Salwatorianin, kapłan, student teologii; posługuje w sanktuarium św. Jadwigi Śląskiej w Trzebnicy.
Podoba Ci się to, co tworzymy? Dołącz do nas

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.

The reCAPTCHA verification period has expired. Please reload the page.