Listopadowa zaduma, częstsze przebywanie na cmentarzach i rozmowy o tych, którzy już odeszli, przywołują na myśl to, co wieczne i nieprzemijające. W tym czasie słyszy się powtarzane jak mantrę hasło: „Jesteśmy powołani do świętości”. A co, jeżeli Ci powiem, że jesteś powołany/powołana do oddzielenia się? Ale po kolei.
W Piśmie Świętym czytamy: „[Bądźcie] jak posłuszne dzieci. Nie stosujcie się do waszych dawniejszych żądz, gdy byliście nieświadomi, ale w całym postępowaniu stańcie się wy również świętymi na wzór Świętego, który was powołał, gdyż jest napisane: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty” (1 P 1, 14–16). W tym miejscu wszystko się zgadza, mamy być święci, bo Bóg jest święty, a więc do świętości jesteśmy wszyscy powołani. Zostało nam wyznaczone zadanie – świętość. Ale co to oznacza? Biblia sama nam na to pytanie odpowie, tylko musimy znaleźć źródło wypowiedzi Piotra, który powołuje się na inny tekst słowami: „gdyż jest napisane”. Taką formułę bibliści nazwali formułą wprowadzającą, innymi przykładami są: „aby się wypełniło Pismo”, „jak powiedział prorok” i podobne. W Starym Testamencie znajdują się następujące zdania, do których Piotr mógł nawiązać:
Kpł 11,44a: „Ponieważ Ja jestem Pan, Bóg wasz – uświęćcie się! Bądźcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty!”
Kpł 19,2: „Mów do całej społeczności Izraelitów i powiedz im: Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!”
Kpł 20,7: „Uświęćcie się więc i bądźcie świętymi, bo Ja jestem »święty«. Ja, Pan, Bóg wasz!”
Kpł 20,26: „Będziecie dla Mnie święci, bo Ja jestem święty, Ja Pan, i oddzieliłem was od innych narodów, abyście byli moimi”.
Piotr niestety nie skonkretyzował, o który fragment mu chodzi. Przyjrzyjmy się pierwszemu z nich w szerszym kontekście:
„Nie plugawcie siebie samych przez jedzenie wszelkich małych zwierząt pełzających, nie zanieczyszczajcie się przez nie, przez to stalibyście się nieczystymi. Ponieważ Ja jestem Pan, Bóg wasz – uświęćcie się! Bądźcie świętymi, ponieważ Ja jestem święty! Nie będziecie się plugawić małymi zwierzętami, które pełzają po ziemi” (Kpł 11, 43n).
Aby odkryć głębię tego tekstu, warto go odpowiednio poukładać.
A Nie plugawcie siebie samych przez jedzenie wszelkich małych zwierząt pełzających,
B1 nie zanieczyszczajcie się przez nie, przez to stalibyście się nieczystymi
B2 Ponieważ Ja jestem Pan, Bóg wasz –
B1’ uświęćcie się! Bądźcie świętymi
B2’ ponieważ Ja jestem święty!
A’ Nie będziecie się plugawić małymi zwierzętami, które pełzają po ziemi.
Takie ułożenie tekstu pokazuje powtarzający się zakaz z A i A’, które zamyka całą kompozycję. Ten fragment Księgi Kapłańskiej mówi o prawie związanym z żywieniem, stąd świętość (B1’) to niejedzenie, odrzucenie pewnych pokarmów (B1). Ostatnia para (B2 i B2’) mówi o świętości samego Boga. W języku hebrajskim, w którym powstał ten tekst, słowo kadosz ma znaczenie „święty”, ale oznacza również „wspaniały, wyłączony z użytku świeckiego, oddzielony, poświęcony dla”. Stąd powyższy tekst możemy przeczytać w następujący sposób. Ja jestem święty (B2’), dlatego oddzielcie (B1’ i B1) od tego, co nieczyste (A).
To tylko fragment tekstu, który ukazał się w 26. numerze Miesięcznika Adeste.
Jeżeli podoba Ci się to, co robimy – kliknij w poniższy przycisk aby dowiedzieć się, jak możesz nam pomóc w rozwoju!
