Sigla:
Dz 2, 14a. 36-41
Ps 23 (22), 1-2ab. 2c-3. 4. 5. 6
1 P 2, 20b-25
J 10, 1-10
Co daje więcej szczęścia? Pierwsze miejsce w szkolnych zawodach czy w igrzyskach olimpijskich? Piątka z WFu czy piątka z matematyki? Kupno sprzętu po promocji czy awans w pracy? Prawdopodobnie odpowiesz, że to drugie. W codziennym życiu możemy zaobserwować, że osiągnięcie dobra mniej dostępnego daje więcej satysfakcji. Wyobraź sobie, jak trudne do zdobycia musi być najwyższe Dobro, jak ciężko musi być na drodze do wiecznego szczęścia.
W rzeczy samej, życiowa droga z Bogiem nie jest usłana różami. To walka z samym sobą, ze światem, z przeciwnościami, wadami. Ścieżka do nieba jest bardzo kręta, kamienista i zdecydowanie nie należy do szerokich. Na końcu tej ekstremalnie niebezpiecznej drogi znajduje się brama. Jest tak wąska, że z trudem można się przez nią przecisnąć. Czy człowiek jest więc w stanie osiągnąć niebo wyłącznie własnymi wysiłkami? Żadną miarą.
Na szczęście mamy Pasterza, który może nas bezpiecznie przeprowadzić. Mamy Pasterza, który sam jest drogą. Mamy Pasterza, który sam jest bramą. Podczas wędrówki spotka Cię wiele przygód, niezliczona ilość wzlotów i upadków, ale jeśli uczciwie będziesz kroczył za Zmartwychwstałym, upodobnisz się do Przewodnika. To właśnie jest cel – naśladować Chrystusa, upodobnić się do Niego. Gdy staniesz się jak Droga, ta nie będzie Ci straszna. Jeśli dopasujesz się do Bramy, przejdziesz przez nią bez trudności.
Zauważ, że nie musisz tego wszystkiego robić o własnych siłach. Jedyne, co do Ciebie należy, to zrobienie pierwszego kroku i trwanie przy Pasterzu. Pierwszym krokiem jest decyzja o nawróceniu. To moment, kiedy widzisz, że Twoje dotychczasowe życie nie było takie, jak powinno i postanawiasz ratować się z tego przewrotnego pokolenia – podchodzisz do Baranka i dajesz się obmyć w Jego krwi, bo „krwią Jego ran zostaliście uzdrowieni”.
Drugim etapem jest trwanie przy Pasterzu, naśladowanie Go i dostępowanie uświęcenia. Św. Josemaria Escriva mówił: „Nawrócenie jest sprawą jednej chwili. Uświęcenie – dziełem całego życia”. To trudna droga, bo wymaga przejścia przez cierpienia: „To się Bogu podoba, jeżeli dobrze czynicie, a przetrzymacie cierpienia. Do tego bowiem jesteście powołani. Chrystus przecież również cierpiał za was i zostawił wam wzór, abyście szli za Nim Jego śladami”. Pamiętaj jednak o tym, co zostało powiedziane chwilę wcześniej – nie musisz tego wszystkiego robić o własnych siłach. Pasterz jest przy Tobie, nie zapominaj o tym. Udziela Ci swojej łaski w sakramentach. Daje Ci swojego Ducha, kiedy czytasz Pismo Święte. Umacnia Cię, gdy poświęcasz Mu czas i uwagę podczas modlitwy. Kocha Cię i chce dla Ciebie tego, co najlepsze.
W tym czasie szczególnie proś o Ducha Świętego: by Bóg udzielał Ci Jego mocy, by Święty Ogień wypalał to, co w Tobie grzeszne, by Duch Zmartwychwstałego doprowadzał Cię do przebóstwienia, by Paraklet stawał się Twoim źródłem siły na drodze do wiecznego szczęścia. Jednak najpierw nawróć się! Ratuj się z tego przewrotnego pokolenia!
Wszechmogący, wieczny Boże, prowadź nas do niebieskich radości, niech pokorny lud dojdzie do Ciebie, podążając za zwycięskim Pasterzem. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
אמן
