Panuje w społeczeństwie mit, że osoby wierzące wojują z nauką. Na łamach „Adeste” już nie raz pokazywaliśmy, że jest to nieprawda. Dziś, kontynuując pracę koleżanek i kolegów redakcyjnych, opowiem parę słów o siostrze Mary Kenneth Keller.
Jej życiorys jest w pewien sposób dość prosty. Nie przepełnia go wiele soczystych anegdot – być może są gdzieś one dostępne, lecz niestety ciężko je zdobyć. Przepełnia go za to coś innego – osiągnięcia naukowe, które dołożyły cegiełkę do tego, jak wygląda obecnie nasze codzienne życie. Przepełnia je ciężka praca i wytrwałe dążenie wyznaczoną sobie drogą.
Początki
O jej młodości niewiele jest dostępnych informacji. Jak podaje internetowy memoriał, urodziła się 17 grudnia 1913 roku w mieście Cleveland w stanie Ohio. W wieku około dziewiętnastu lat wstąpiła do zakonu Sióstr Miłosierdzia Najświętszej Maryi Panny, gdzie po kilku latach formacji w 1940 roku złożyła śluby zakonne. Następnie rozpoczęła studia na katolickim Uniwersytecie DePaul w Chicago. Warto wspomnieć, że według niektórych rankingów uczelnia ta uważana jest za jedną z najlepszych niepublicznych szkół wyższych w USA. Mary uzyskała najpierw tytuł licencjata z matematyki (BS), a następnie magistra (MS) z matematyki i fizyki.
Droga do doktoratu
Odbywała studia podyplomowe na Dartmouth College oraz Uniwersytecie Michigan (por. Gürer D., Pioneering Women in Computer Science, [w:] cs.washington.edu). Pierwsza z tych dwóch uczelni złamała dla niej zasadę, zgodnie z którą przyjmowano na te uniwersytety tylko i wyłącznie mężczyzn. Dopuszczono ją także do prac w Computer Science Centre, gdzie współtworzyła język programowania wysokiego poziomu BASIC. Miał on w przyszłości wybić się na czoło innych języków do zastosowań amatorskich i profesjonalnych – po tym, jak wprowadzono na rynek komputer Altair 8800. Jego różne wersje zostały użyte później w komputerach Amigi, Commodore, Apple czy też IBM PC oraz smartfonach. Dziś istnieje ponad dwieście jego dialektów.
Ukoronowaniem jej ciężkiej pracy było uzyskanie przez nią stopnia doktora (PhD) na Uniwersytecie Wisconsin-Madison. Praca, którą obroniła, nosi tytuł Inductive Inference on Computer Generated Patterns. Dotyczy tworzenia algorytmów w języku Fortran (w wersji CDC 63) służących do przeprowadzania analitycznej dyferencji na wyrażeniach analitycznych (por. tamże).
Na katedrze uniwersyteckiej
7 czerwca 1965 roku był dniem, w którym razem z Irvinem Tangiem otrzymali pierwsze amerykańskie doktoraty w dziedzinie informatyki. Stał się on kolejnym momentem przełomowym, gdyż dzięki uzyskanemu tytułowi s. Keller miała możliwość założyć wydział informatyki w Clarke College w stanie Iowa (do 1979 roku na uniwersytet ten mogły uczęszczać jedynie kobiety). Podczas swojej dwudziestoletniej kadencji jej wydział dokonał wielu pionierskich prac, a ona sama zdobyła uznanie w swojej dziedzinie.
Była zwolenniczką zaangażowania kobiet w nauki komputerowe, a zwłaszcza na polu informatyki. Uważała, że w przyszłości komputery staną się narzędziem edukacji: „Po raz pierwszy w historii mamy możliwość tworzenia symulacji procesów poznawczych oraz prowadzenia badań nad sztuczną inteligencją. Poza tym urządzenie to może stać się pomocą naukową, a z biegiem czasu, kiedy studenci nauczą się nim posługiwać, można będzie zastosować go w nauczaniu na większą skalę” (tamże). Była także współzałożycielką Association of Small Computer Users in Education.
Dziedzictwo
Zmarła 10 stycznia 1985 roku w wieku siedemdziesięciu jeden lat. Chociaż od jej śmierci minęło ponad trzydzieści lat, jej zasługi nie rozmyły się na tle osiągnięć innych wykładowców. Na Clarke University (dawniej Clarke College) istnieje dzisiaj centrum noszące jej imię i służy ono wsparciu komputerowemu oraz telekomunikacyjnemu dla studentów i pracowników uczelni. Planowane jest uruchomienie programu stypendialnego dla informatyków, który ma ją upamiętnić.
