Święty Paweł w liście do Koryntian pisze: „Troszczcie się o dary duchowe, szczególnie zaś o dar proroctwa” (1 Kor 14, 1). Charyzmat ten daje światło Boże i dzięki temu jest tak wartościowy. Nie jest bowiem jakiegoś rodzaju wróżeniem na temat przyszłości, ale realnym ukazaniem przez Boga, w jaką stronę ma kroczyć człowiek lub dana wspólnota Kościoła.
Proroctwo, choć może dotyczyć wydarzeń przyszłych, nie służy jednak zaspokojeniu ludzkiej ciekawości co do przyszłości danego człowieka lub grupy ludzi. Nie ma ono nic wspólnego z działaniem wróżki czy innymi okultystycznymi praktykami. Trzeba tu postawić wyraźną i grubą kreskę między tym, co jest Bożym darem, a tym, co pochodzi od człowieka lub co gorsza – od demonów.
Celem charyzmatu proroctwa zawsze jest zbawienie człowieka, jego nawrócenie i pogłębienie relacji z Bogiem, podążanie drogą przez Niego wskazaną. Polega on więc nie na ukazywaniu ciekawskiemu człowiekowi, co się stanie, ale na przekazywaniu jakiejś szczególnej wiadomości od Boga – wskazówki, która pomoże odkryć wolę Boga w danej sprawie.
Boża droga, ludzka wolność
Dar proroctwa, nawet jeśli ukazuje przyszłość, to nie przesądza o niej. Zawsze jest zależny od tego, jak postąpi człowiek. Spełnienie się tego, co zostało zapowiedziane przez osobę obdarzoną charyzmatem proroctwa, jest zatem warunkowe.
Bóg szanuje naszą wolność. Mimo tego, że niejednokrotnie widzi, że idziemy w przepaść, nie interweniuje w sposób przymusowy. Choć widząc nasz nadchodzący upadek, niejednokrotnie ponagla lub nasila znaki, które mają nas zawrócić ze źle obranej drogi życia. Nadal jednak mamy wybór. I niestety przez tę naszą wolność piekło nie jest puste, jak by tego chcieli niektórzy.
Taką wolność Bóg pozostawia człowiekowi również w sytuacji, kiedy poprzez wybraną ku temu osobę kieruje do niego słowo prorockie. Pozostawia mu wybór. Słysząc proroctwo i będąc niekiedy wspomaganym poprzez osoby je wyjaśniające, nadal można powiedzieć Bogu „nie”, odrzucić otrzymany przekaz i pójść własną drogą.
Ukazanie woli Bożej
Bóg poprzez dar proroctwa ukazuje nam swoją wolę, drogę, którą chce, byśmy szli w danej sytuacji. Czasami te wskazania tyczą się przyszłości, która nie jest dla nas od razu znana. Kiedy jednak przyjdzie moment podjęcia decyzji, wówczas słowa proroctwa nabiorą sensu. To, co było niczym rozsypane puzzle, połączy się w wyraźną i poukładaną całość. Słowa proroctwa ukażą, jaką decyzję podjąć, co zrobić, gdyż jeszcze zanim stanęliśmy przed wyborem, zostało nam zapowiedziane, która z dróg należy do Boga.
Aby lepiej ukazać to zagadnienie, spójrzmy na jedną z historii, którą wspomina ksiądz Jan Reczek:
„Kiedyś modliłem się nad pewnym dorosłym mężczyzną. Gdy powierzyliśmy jego intencję, nagle Pan Jezus dał prorockie poznanie: obraz oczyszczonej, jasnej drogi, po której idzie ów mężczyzna; a w dalszej perspektywie stoi przy tej drodze kapliczka, w której Pan Jezus na niego czeka […]. Ja zrozumiałem, że na tej nowej drodze, którą ten człowiek rozpoczął, czeka go jakaś pobożna sytuacja, jakieś zaangażowanie, którego dzisiaj nie znamy, ale gdy przyjdzie czas, on ma się z tego uradować i mieć odwagę to podjąć. Minęło kilka lat i ten człowiek otrzymał od swojego proboszcza propozycję, żeby zostać świeckim szafarzem komunii świętej. On wtedy zrozumiał z radością, że to Pan Jezus przygotował, że to nie żadna pomyłka i nie trzeba się wycofywać, tylko podjąć posługę” (Reczek J., s. 91).
Widzimy więc, że w sytuacji tego człowieka prorocka zapowiedź dała mu umocnienie i odwagę. Dzięki rozjaśnieniu spraw przyszłych wiedział, że zostanie szafarzem nadzwyczajnym jest zgodne z wolą Bożą. Bez tego proroctwa nie wiadomo, czy mężczyzna nie uznałby, że lepiej nie podejmować takiej posługi. Jednocześnie na podstawie tego przykładu jasno widać, że człowiek pozostaje w pełni wolny w swoim wyborze.
__________
Cytaty:
Reczek J., Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch. O charyzmatach, Odnowie w Duchu Świętym i zmaganiu z mocami ciemności, Kraków 2013.
