Sigla: Rdz 9, 8-15, Ps 25, 4-5. 6-7bc. 8-9, 1 P 3, 18-22, Mk 1, 12-15
Tłusty czwartek, ostatki… w tygodniu poprzedzającym Wielki Post mieliśmy wiele okazji do tego, by porządnie się najeść i załapać na porządną imprezę. To dobrze, bo wspólne spożywanie posiłków od wieków budowało wspólnotę. Na Bliskim Wschodzie w starożytności uczty stanowiły ostatni element zawierania przymierzy i rozmaitych umów. Także Uczta Eucharystyczna, w której bierzemy udział każdej niedzieli (a niektórzy nawet codziennie), wieńczy Nowe Przymierze we Krwi Baranka. Na mszy słyszymy: „Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę”. Rzeczywiście, jesteśmy błogosławieni, bo wiele zyskujemy, gdy uczestniczymy w Nowym Przymierzu.
Podczas Eucharystii zasiadamy przy jednym stole z Jezusem Chrystusem. Już tu na ziemi możemy realnie doświadczyć tego, co (miejmy nadzieję) będzie naszym udziałem w wieczności, czyli spotkać się z żywym Bogiem. Takie spotkanie nie może pozostać bezowocne. Zauważcie, że wszędzie tam, gdzie przebywa Chrystus, objawia się Królestwo Boże, a świat wraca do pierwotnego ładu i świętości. Można dostrzec to przez całe życie Chrystusa – grzesznicy nawracają się, niewidomi widzą, głusi słyszą, chorzy odzyskują zdrowie. Czas się wypełnił.
Widać to także w czytaniach. Jeśli dokładnie przyjrzymy się dzisiejszej Ewangelii, to zauważymy, że Jezus odwraca bieg prastarych wydarzeń z Edenu. Tam Adam znajdował się w doskonałej harmonii ze zwierzętami i aniołami, ale uległ pokusom szatana. Przez grzech utracił to wszystko i znalazł się w smutnej rzeczywistości swoich własnych słabości „na tym łez padole”. Ogród stał się pustkowiem. I oto na tymże pustkowiu pojawia się Nowy Adam, który nie poddaje się podszeptom Złego Ducha. Owocem tego zwycięstwa jest przywrócenie ładu: Jezus „był ze zwierzętami, aniołowie zaś mu służyli”.
Chrystus nie tylko eliminuje grzech Adama, ale także jest tym, który może pokonać każdy Twój grzech. Na początek wystarczy poddać się Jego łasce w sakramentach świętych. Jak w potopie woda zmyła nieprawość z powierzchni ziemi, tak w chrzcie zmywa nasze nieprawości. Dla tych, którzy upadają, będąc już dziećmi Bożymi, Jezus przewidział sakrament pokuty i pojednania – by pustynia ich duszy znów stała się ogrodem – i sakrament Eucharystii, by Bóg mógł się po tym ogrodzie przechadzać. Tymczasem Twoje brudy, grzechy, nieczystości, upadki i nieprawości Nowy Adam bierze na siebie i daje się z nimi zabić na Nowym Drzewie Życia.
Niech w tym Wielkim Poście wszystko stanie się dla Ciebie nowe. Ty sam stań się nowy poprzez zbliżanie się do Chrystusa, którzy wszystko odnawia.
Wszechmogący Boże, spraw, abyśmy przez doroczne ćwiczenia wielkopostne postępowali w rozumieniu tajemnicy Chrystusa i dzięki Jego łasce prowadzili święte życie. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
