Bardzo blisko daru proroctwa znajduje się tak zwane słowo poznania. Między tymi dwoma charyzmatami niejednokrotnie bardzo trudno jest przeprowadzić jasną granicę. Jednak czy aby na pewno musimy zamykać Boga i jego dary w precyzyjnych ramach?
Jako ludzie mamy pokusę, by posiąść całą wiedzę, ubrać wszystko w konkretne terminy i ramy. W przypadku Boga i spraw z Nim związanych często jest to jednak niemożliwe. Tego typu problem napotykamy również przy określaniu czy opisywaniu poszczególnych charyzmatów.
Trudno jest postawić jasną granicę, która mówiłaby, że w tym miejscu jest jeszcze dar proroctwa, a tutaj już mamy do czynienia ze słowem poznania. Mimo tych trudności w wielu przypadkach bez problemu jesteśmy w stanie wyczuć, że to, czego doświadczamy my sami lub inna osoba, nie jest proroctwem, a słowem poznania.
Nie ludzkie myśli
Słowo poznania, jeśli jest rzeczywistą posługą tym charyzmatem, pochodzi nie z ludzkiego umysłu, ale tak samo jak słowo proroctwa z Bożego działania. Wiedza ta nie wynika z nabytych i przeanalizowanych przez daną osobę informacji, które posiadła w sposób naturalny, na przykład poprzez rozmowę z danym człowiekiem czy jego obserwację.
Wiedza ta pochodzi od Boga, który jest wszechwiedzący i zna nas oraz naszą drogę lepiej nawet niż my sami, a co dopiero drugi człowiek. Duch Święty daje osobie posługującej tym charyzmatem słowo lub obraz. Dar ten ukazuje posługującemu nim, w jakim kierunku należy podążać lub o co się modlić nad daną osobą. W ten sposób Bóg rozjaśnia drogę modlącemu się człowiekowi.
Nie jest to jednak, jak w przypadku daru proroctwa, ukazanie jakiejś drogi, ale raczej pewnego elementu, który jest zakryty dla danego człowieka. Może to być też pewnego rodzaju odsianie tej najważniejszej w danym momencie informacji od pozostałych, mniej istotnych.
Rozeznanie sytuacji
Bóg poprzez słowo poznania rzuca światło na sytuację, która właśnie ma miejsce. Za pomocą człowieka otwartego na Ducha Świętego chce skierować jego myśli ku jakiejś konkretnej rzeczy. Może w ten sposób na przykład ukazać, że w danym momencie kogoś uzdrawia. Tak zwraca uwagę danego człowieka na Swoje działanie – jakby chciał powiedzieć: „Zobacz, co czynię dla ciebie w tym momencie, kocham cię. Teraz jest czas twojego uzdrowienia”.
Poprzez słowo poznania Bóg może również kierować modlitwą wystawienników. W sytuacji, kiedy dana osoba zwraca się do nas z prośbą o modlitwę, z reguły jest dla nas kimś obcym. Znamy jej historię życia, problemy tylko na tyle, na ile sama się przed nami otworzy i nam o nich opowie. Dodatkowo w tej sytuacji działają przeróżne czynniki ograniczające: czas, który możemy poświęcić na rozmowę z danym człowiekiem; jego sposób przedstawienia danych wydarzeń, problemów; wybiórczość tego, co zostanie powiedziane – na przykład dla kogoś będzie najważniejsza choroba nowotworowa, więc będzie kierował rozmową tak, by modlitwa szła ku uzdrowieniu z raka.
Bardzo ważne przy modlitwie wstawienniczej jest rozeznanie sytuacji danego człowieka, a co za tym idzie – poznanie, o co naprawdę należy się modlić wedle woli Bożej. Jak jednak widzimy, na drodze takiego rozeznania stoi wiele przeszkód. I właśnie naprzeciw tym przeszkodom Duch Święty wychodzi z darem poznania. Ukazuje On w ten sposób, o co należy się modlić lub co czynić.
Czasami nawet sama osoba prosząca o modlitwę nie wie, jakie jest podłoże jej dolegliwości. Możemy to zobaczyć na przykładzie historii, którą opisuje ksiądz Jan Reczek, dotyczącej jego posługi modlitwą uzdrowienia:
„Modliłem się kiedyś nad człowiekiem, który kilkadziesiąt lat doświadczał niewyjaśnionego bólu w pewnym obszarze ciała. Żadne badania powtarzane przez ten długi czas nie były w stanie wyjaśnić, dlaczego cierpiał. Pozostały tylko środki przeciwbólowe. W charyzmatycznym poznaniu zrozumieliśmy, że ktoś z jego rodziny w czasie wojny miał udział w torturowaniu człowieka i zadawaniu bólu aż do śmierci – właśnie przez niszczenie tej części ciała” (Reczek J., s. 113).
Widzimy, że w tej sytuacji zostało rzucone przez Boga światło na podłoże choroby. Bóg chciał uzdrowienia tego człowieka, ale trzeba było, aby szło to w parze z modlitwą poświęconą sytuacji sprzed lat. Historia po ludzku nieodkryta została ukazana przez Boga za sprawą słowa poznania.
__________
Cytat:
Reczek J., Różne są dary łaski lecz ten sam Duch. O charyzmatach, Odnowie w Duchu Świętym i zmaganiu z mocami ciemności, Kraków 2013.
