K.: Kłaniamy się Tobie, Chryste, i błogosławimy Ciebie.
W.: Żeś przez Paschę Swoją świat odkupić raczył.
Każdy z nas zna moment, w którym nawet prosta czynność odwraca uwagę od największego smutku. Tak samo uczniowie, krótko po Zmartwychwstaniu, wrócili do codziennej rutyny: łowienie ryb, przebywanie we własnym gronie. Życie ze świadomością, że Jezus umarł i zmartwychwstał, toczyło się zwyczajnie. Pracy było dużo, więc nie wiedzieli, czym zająć ręce.
Zdarzyło się jednak jedno wyjście na połów, które zapadło im głęboko w pamięć. Jak co dzień, nad Jezioro Galilejskie wyszli Szymon Piotr, Tomasz zwany Didymos oraz kilku innych uczniów. Tam weszli do łodzi, lecz z pustymi sieciami wrócili na brzeg, na którym stał Jezus.
Dziś wiemy, że na początku nie poznali Pana, tak jak nam zdarza się, że dopiero po czasie potrafimy dostrzec Jego działanie. Uczniowie rozpoznali Jezusa po tym, że dzięki Niemu złowili ogromną liczbę ryb i spożyli z Nim posiłek.
Nieraz potrzebujemy czasu, żeby przejrzeć na oczy i zobaczyć, że to Pan jest przy nas.
Częściej wymagamy cudu, realnego wpływu i działania Jezusa. Trudno nam wyjść z naszej codzienności i w pierwszym momencie ujrzeć Pana, ale wystarczy krótka chwila w Jego obecności, by zmienić rutynę w chwilę szczęścia, wypełnioną poczuciem bezpieczeństwa i Miłości.
Panie Jezu, dziękujemy Ci za każdy znak Twojej obecności i prosimy, naucz nas dostrzegać Cię nie tylko w cudach i znakach, lecz w każdym człowieku. Pomóż nie skupiać się wyłącznie na naszych problemach, ale widzieć Ciebie, że jesteś przy nas w trudnych momentach.
K.: Raduj się i wesel, Panno Maryjo, Alleluja.
W.: Bo zmartwychwstał Pan prawdziwie, Alleluja.
