Pożyczki, kredyty i obietnice niskich rat wabią przed świętami tysiące konsumentów. Obietnica „wolności” wyprowadziła na ulice tysiące ludzi pod koniec października. Wmówienie skuteczności szczepionki daje nadzieję wielu przestraszonym obywatelom naszego kraju. Zapewnienia równości i bogactwa pchnęła lud rosyjski ku rewolucji w 1917 roku. Przyrzeczenia polityków ściągają wyborców do urn. Obietnica zdrowia zachęca do podjęcia diety bądź kupna określonych leków. Część z tych zapewnień została zrealizowana, lecz wiele z nich okazało się ułudą.
A księża? Z ambony mówią o życiu wiecznym w niebie i Bożym błogosławieństwie tu, na ziemi. Czy obietnice dawane przez Kościół są tak samo zwodnicze? Nie. Kościół nie obiecuje sam z siebie, ale przekazuje to, co mówi Bóg, a On zawsze dotrzymuje danego słowa. Nie chodzi o zaufanie do konkretnego księdza, ale do Kościoła i do prawdziwości Bożych obietnic.
Popatrzmy na jednego z bohaterów dzisiejszych czytań – króla Dawida. Ufał Bogu, powierzył Mu całe swoje życie. Gdy był ścigany przez Saula, nie wahał się, zawsze postępował tak, jak chciał tego Bóg. I co się stało? Pan przypomina Dawidowi: „Zabrałem cię z pastwiska, spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moi, Izraelem. Byłem z Tobą wszędzie dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół”. Te słowa są wciąż aktualne. Bóg nie skierował ich tylko do Dawida, ale mówi do Ciebie teraz, tutaj. „Jestem z Tobą wszędzie, gdziekolwiek się udasz, niszczę wszystkie przeciwności”. Zobacz. Bóg jest zawsze przy Tobie, ale nie po to, by Cię kontrolować, przyłapać na grzechu. Jest po to, by Ci pomóc przejść przez życie, podać rękę, gdy się chwiejesz. Wystarczy za tę rękę chwycić. Bóg składa Dawidowi obietnicę: „(…) sam Pan dom Ci zbuduje (…) wzbudzę po tobie potomka i utwierdzę jego królestwo. Ja będę mu ojcem, on będzie Mi synem. Twój tron będzie utwierdzony na wieki.”
Bywa tak, że prosimy o coś Boga i nic się nie dzieje. Modlimy się długie lata o zdrowie, nawrócenie kogoś bliskiego, o nasze wygranie z grzechem. Cisza. Czy Bóg nie wysłuchuje? Czy ten Bóg, który podobno zawsze jest przy tobie, o którym mówią, że jest wszechmogący, co rzekomo tak bardzo kocha – może tak sobie po prostu cię zignorować? Prawda jest taka, że Bóg ma zawsze trzy odpowiedzi na nasze modlitwy: „Tak”, „Jeszcze nie teraz” i „Mam w planach coś lepszego”. Odpowiada „tak” wtedy, kiedy widzimy, że nasza prośba jest wysłuchana. „Jeszcze nie teraz” oznacza, że to, o co prosisz jest dobre, ale może jeszcze nie jesteś na to gotowy, może w innym czasie interwencja Boga przyniesie lepsze skutki niż gdyby doszło do niej teraz. Natomiast „mam w planach coś lepszego” jest odpowiedzią Boga, z którą paradoksalnie radzimy sobie najgorzej. Nie potrafimy czekać, łatwo się zniechęcamy, nasza wyobraźnia jest zbyt ograniczona, by domyślić się, jakie pomysły ma Bóg.
I właśnie w tym trzecim modelu realizowana jest obietnica Boga dana Dawidowi: „wzbudzę po tobie potomka i utwierdzę jego królestwo (…) Twój tron będzie utwierdzony na wieki”. Wprost Bóg mówi o tym, że ród Dawida nie wygaśnie, a królestwo Izraela nie zostanie zniszczone. Czy aby na pewno? Już pod koniec życia Dawida Izrael jest szarpany przez wojny domowe, następni królowie nie radzą sobie z rządzeniem, potem następuje niewola babilońska, a królestwo przestaje istnieć. Czy to oznacza, że Bóg jest niesłowny? Nie, On po prostu ma lepszy pomysł na wypełnienie swojej zapowiedzi. Jaki?
Mija ponad tysiąc lat i z rodu Dawida przychodzi na świat ten, który „zostanie nazwany synem Najwyższego, a Pan Bóg da mu tron jego praojca Dawida, a jego panowaniu nie będzie końca”. Jest to król Izraela, ale i Pan Wszechświata, Jezus Chrystus, zbawca, odkupiciel, Król Królów i Pan Panów. Bóg nie tylko zbudował dom dla Dawida, ale dla ciebie otworzył bramy Raju i przygotował mieszkanie. Możesz ten prezent przyjąć. Albo odrzucić.
Bogu, który jedynie jest mądry,
przez Jezusa Chrystusa,
niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.
