Sigla:
Mdr 1, 13-15; 2, 23-24
Ps 30 (29), 2 i 4. 5-6. 11-12a i 13b
2 Kor 8, 7. 9. 13-15
Mk 5, 21-43
Stwórca nigdy nie wymaga od nas więcej, niż jesteśmy w stanie zrobić. Doskonale zna każdego z nas i zdaje sobie sprawę z tego, ile możemy znieść. Czasami Bóg dopuszcza trudne sytuacje, nawet takie, które niemal przygniatają do ziemi, tylko po to, by przypomnieć, że to w Nim mamy pokładać nadzieję, bo jest Bogiem o niesamowitej mocy i potędze.
Najchwalebniejszymi momentami życia Jezusa przed zmartwychwstaniem nie były niesamowite cuda, przemienienie na górze Tabor czy cokolwiek innego. Chwała Pana objawiła się na krzyżu, kiedy wydawało się, że zgasła ostatnia nadzieja na zwycięstwo Chrystusa. Dzisiaj Mesjasz pokazuje coś bardzo podobnego: objawia swoją chwałę w pozornie najmroczniejszym momencie. Śmierć córki zwala Jaira z nóg, a pewna kobieta traci już resztki nadziei na wyzdrowienie przez to, że wszystkie dotychczasowe zabiegi mające przywrócić jej zdrowie spełzły na niczym.
Mrok, niepewność, frustracja… Znasz te uczucia? Pamiętaj, że właśnie wtedy, gdy Ty czujesz się bezsilny, Zbawiciel okazuje swoją moc. „Śmierci Bóg nie uczynił i nie cieszy się z zagłady żyjących”, więc przyjdzie z pomocą zawsze, gdy Go wezwiesz pośród życiowych burz. Nie trwóż się mijającym czasem. Niech Cię nie przeraża to, że starasz się i starasz, a nic się nie zmienia. Nie bój się, wierz tylko. Oddal frustrację i daj sobie trochę czasu. Nie bój się, wierz tylko. Bóg wie najlepiej, która chwila jest odpowiednia, by udzielić Ci pomocy. Może minie rok, może pięć, a może dwanaście lat wytrwałej modlitwy. Nie zniechęcaj się i nie bój się, wierz tylko. Pan zwycięży i zacznie nowy, niesamowity rozdział Twojego życia. Pamiętaj – On Cię kocha. Jesteś Jego ukochanym dzieckiem. Uwierz w to.
***
Przed trzema laty od perykopy o córce Jaira zaczęło się nasze wspólne rozważanie Pisma Świętego. Zatoczyliśmy koło przez trzyletni cykl niedzielnych czytań. Choć wydaje się, że minęła ledwie chwila, czas biegnie nieubłaganie. Tym wpisem żegnam się z Wami, Kochani Czytelnicy, zostawiając Wam komentarze do wszystkich niedziel roku A, B i C. Nie roszczę sobie bynajmniej prawa do stwierdzenia, że napisałem wszystko, co się da. Słowo jest niezgłębione, żywe i skuteczne. Do końca świata moglibyśmy je rozważać, a i tak nie odkrylibyśmy wszystkiego. Niemniej trzeba też wiedzieć, kiedy powiedzieć sobie: „Na razie wystarczy”.
Jestem wdzięczny Bogu za ten czas, za współpracę z miesięcznikiem „Adeste” i za wszystkich ludzi, którzy dzięki cyklowi Niedzielnych PeryKop zbliżyli się do Pana. Powierzam Was Zbawicielowi w modlitwach i sam proszę o modlitwę.
ks. Mateusz Kopa
