Dziś rozważać będziemy tajemnicę porównanie Kościoła do ciasta, które do wzrostu potrzebuje odpowiednich warunków i odważnego odrzucenia kwasu grzechu.
1.ROZWAŻANIE SŁOWA
”Słyszy się powszechnie o rozpuście między wami, i to o takiej rozpuście, jaka się nie zdarza nawet wśród pogan; mianowicie, że ktoś żyje z żoną swego ojca. A wy unieśliście się pychą, zamiast z ubolewaniem żądać, by usunięto spośród was tego, który się dopuścił wspomnianego czynu. Ja zaś nieobecny wprawdzie ciałem, ale obecny duchem, już potępiłem, tak jakby był wśród was, sprawcę owego przestępstwa.Przeto wy, zebrawszy się razem w imię Pana naszego Jezusa, w łączności z duchem moim i z mocą Pana naszego Jezusa,wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, lecz ku ratunkowi jego ducha w dzień Pana Jezusa. Wcale nie macie się czym chlubić! Czyż nie wiecie, że odrobina kwasu całe ciasto zakwasza? Wyrzućcie więc stary kwas, abyście się stali nowym ciastem, jako że przaśni jesteście. Chrystus bowiem został złożony w ofierze jako nasza Pascha. Tak przeto odprawiajmy święto nasze, nie przy użyciu starego kwasu, kwasu złości i przewrotności, lecz – przaśnego chleba czystości i prawdy”. (1 Kor 5, 1-8)
2. ROZMYŚLANIE
Zło, tak jak dobro tworzy wokół siebie środowisko. Niczym pająk wijący własną sieć rozbudowuje to co powstało, umacnia to i staje się coraz silniejsze.
Szczególnie boli, gdy pasterze, powołani do ochrony owiec nie robią nic ze złem, które oplata Kościół niczym pajęczyna. Struktury zła w Kościele rozszerzają się tym szybciej, im więcej jest bierności, milczenia i przyzwolenia. Bo może ja nie powinienem, bo co pomyślą przełożeni, bo narażę się, bo to nic nie da. Wymówek może być wiele.
Zło chce, by prawi ludzie byli zlęknieni i zachowywali się asekuracyjne, bo to pozwoli zakwasić ciasto Kościoła. Najpierw pomału. Od jednego wiernego, który destabilizuje wspólnotę, od kapłana, o problemach którego wiedzą wszyscy a nikt nie chce mówić, od biskupa, który stawia układy nad prawdę. Rozpoczyna się od jednostki, od jednej kropli kwasu, a gdy problem stanie się poważny, nieraz będzie za późno na reakcję, bo ciasto już się zakwasiło.
Kościół zakwaszony grzechem i układami, wybrudzony romansami z tym światem jest nierzetelny, staje się jedynie kolejną organizacją, ze swoimi ciemnymi i jasnymi stronami, traci swój proroczy głos.
Módlmy się, wspierajmy gorliwych pasterzy, ale także działajmy. Pokazujmy sami w naszych środowiskach, że zmowa milczenia nie jest dla katolików. Jeśli w swoich miejscach pracy, rodzinach zgadzamy się na struktury zła, ze strachu bądź co gorsza z wygodnictwa, to sami doprowadzamy do bolesnego kryzysu Kościoła. Bo pozwalamy, by to ciasto, z które ma urosnąć chleb karmiący całą ludzkość, zakwasił się i był niezdatny do wszystkiego.
Usuńmy kwas z chleba naszego życia, a nasyci on wszystkich łaknących.
3. MODLITWA
Boże Ojcze, Panie Miłosierdzia i Królu Sprawiedliwości, ześlij Kościołowi pasterzy wiernych, gorliwych i zaangażowanych. Niech Ci, którzy powołani są do zarządzania Twoim Kościołem działają z łagodnością dla chorych, cierpiących i zbłąkanych, a jednocześnie niech będą surowi i twardzi dla wilków, które atakują Twoją Owczarnię. By potrafili przeciwstawić się złu, wzmacniać pobożność i zaprowadzać pokój w Twoich przybytkach.
Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.
