Żadna z kolęd nie oddaje tak dobrze niezwykłości cudu Bożego narodzenia, jak oparta na przeciwieństwach kolęda Bóg się rodzi. Nienaturalne, niemożliwe jest, by Bóg się narodził. On jednak to uczynił. Podobnie wydaje się niemożliwe, aby człowiek poddany śmierci, grzesznik który sprzeniewierzył się nieskończonemu Bogu, miał szansę na zmartwychwstanie. A jednak…
17 kwietnia 2022
Niedziela Zmartwychwstania
1 klasy, szaty białe
Link do tekstów liturgicznych na dziś: KLIK
Ks. Jacek (Ks. J.)
Niniejsze rozważania będą ostatnie z cyklu #tradilekcji. Jaki zatem byłby odpowiedniejszy dzień na zakończenie tego cyklu, jeśli nie ten, który na wszelkie możliwe sposoby przypomina nam, że istnieje nowy początek? Początek, który nie prowadzi w stronę końca.
Ks. Karol (Ks. K.)
Wszystkim, którzy czytali nasze rozważania i szukali w nich wskazówek do przeżywania kolejnych dni, dziękujemy za zaufanie. Nawet jeśli #tradilekcje się kończą, wierzymy, że cotygodniowe pochylanie się nad tekstami liturgii stanie się duchową praktyką, która wejdzie wam w krew.
Ks. J.
Dziś w uroczystej liturgii nadzwyczajnej formy szczególnie wymowny jest… jej koniec. Ostatnia Ewangelia, uroczyście proklamowana na końcu Eucharystii. Choć wydawałoby się, że prolog Świętego Jana dotyka bardziej wydarzenia narodzin Chrystusa, to pełnego sensu nabiera dopiero w obliczu Jego Zmartwychwstania.
Ks. K.
Zgadza się! Teologia dogmatyczna uczy, że wszystko, co dokonane zostało przez Chrystusa, stało się ze względu na ludzką naturę człowieka. To ona potrzebowała ratunku. Prolog Janowej Ewangelii – wygłaszany na końcu mszy w dniu Zmartwychwstania – pozwala nam dostrzec pełnię Bożego planu.
Ks. J.
Dla nas, salwatorianów, duchowych synów bł. Franciszka Marii od Krzyża Jordana, głoszenie zbawienia, którego źródłem jest Chrystus, to szczególna radość i powołanie. Zbawienie, które On ofiaruje, jest konkretną, namacalną rzeczywistością – zupełnie jak ciało ludzkie. Ciało, które się rodzi, żyje, cierpi, umiera i w końcu zmartwychwstaje.
Ks. K.
Podobnie liturgia w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego – potrafi być konkretna do bólu. Gesty i postawy wyrażające cześć, szacunek i miłość. Postawa, która ma ukazywać zaangażowanie. Słowo Boże śpiewane nie dla walorów estetycznych, lecz po to, by nawet struny głosowe człowieka oddały chwałę Stwórcy.
Ks. J.
Liturgia jest niejako przymierzaniem nowego, zmartwychwstałego człowieka. Człowieka odnowionego przez Zmartwychwstałego Pana. Człowieka, którym dzięki łasce Chrystusa mamy się stać. Zatem życzymy Wam, aby to„przymierzanie” budziło w Was tęsknotę, za życiem wiecznym, które jest tylko w Chrystusie.
Ks. K.
Nasz błogosławiony założyciel pisał: „Dopóki żyje na świecie choćby jeden tylko człowiek, który nie zna i nie kocha Jezusa Chrystusa, Zbawiciela świata, nie wolno Ci spocząć!”. Dziękujemy Wam za wspólne spotkania w wirtualnej przestrzeni, dziękujemy całej ekipie Adeste za możliwość współpracy i mamy nadzieję, że przyczyniliśmy się choć trochę do ujrzenia i pokochania objawianego w tekstach świętej liturgii żywego Zbawiciela Świata.
Laudetur Iesus Christus!
Ks. Jacek Nowak SDS
Ks. Karol Matecki SDS
