Pielgrzymka do Siedmiu Kościołów jest jedną z oficjalnych tras pielgrzymkowych nazywanych Drogami Jubileuszowymi Wewnątrz Rzymu.
Nie jest to jednak nowa trasa wyznaczona przez organizatorów tegorocznego Roku Świętego. W rzeczywistości jest to jeden z najstarszych szlaków pielgrzymkowych tradycji rzymskiej.
Dystans, który będą mieli do pokonania pielgrzymi wybierający zielony szlak, wynosi około dwudziestu pięciu kilometrów. Jeśli więc pielgrzymi będą chcieli pokonać tę trasę w tradycyjny sposób, a więc na piechotę, będą musieli przeznaczyć na to przypuszczalnie co najmniej jeden dzień, a może nawet dwa.
Warto zwrócić uwagę na fakt, iż Pielgrzymka do Siedmiu Kościołów zawiera w sobie inną Drogę Jubileuszową, a mianowicie czerwony szlak Bazylik Papieskich. Pielgrzymi odwiedzą zatem Bazylikę św. Piotra na Watykanie, bazylikę Matki Bożej Większej, bazylikę św. Jana na Lateranie oraz bazylikę św. Pawła za Murami. Oprócz tego udadzą się do trzech innych bazylik: św. Wawrzyńca za Murami, św. Krzyża z Jerozolimy oraz św. Sebastiana za Murami.
Bazylika św. Wawrzyńca za Murami
Święty Wawrzyniec zmarł śmiercią męczeńską w wyniku zarządzenia cesarza, który w III wieku kazał wymordować wszystkich biskupów, prezbiterów i diakonów. Jednak kiedy nastroje polityczne w Rzymie wobec chrześcijan uległy zmianie, przy grobie męczennika, w IV wieku, wybudowana została świątynia.
Nie przetrwała ona jednak próby czasu i już dwa wieki później była tak zniszczona, że papież Pelagiusz II zbudował nową świątynię na grobie Świętego Wawrzyńca. Budynek był niewielki, rozmiarami odpowiadał obecnemu prezbiterium katedry. Dopiero w XIII wieku za sprawą papieża Honoriusza III świątynia została powiększona.
Pielgrzymi odwiedzający tę katedrę mogą zobaczyć zarówno mozaiki z VI, jak i XIII wieku. Jednak świątynia skrywa jeszcze wcześniejsze artefakty. Znajduje się w niej bowiem pogański sarkofag datowany na II wiek.
Oprócz grobu Świętego Wawrzyńca pielgrzymi mogą uczcić także doczesne szczątki pierwszego chrześcijańskiego męczennika, czyli Świętego Szczepana. W katedrze znajdują się ponadto relikwie należące do Świętego Justyna, który na początku II wieku także poniósł męczeńską śmierć za wiarę w Chrystusa.
Bazylika św. Krzyża z Jerozolimy
Historia budowy bazyliki św. Krzyża z Jerozolimy jest dość niezwykła. Pierwotnie bowiem na tym terenie znajdowała się cesarska rezydencja, a nie, jak można by się spodziewać, miejsce pochówku lub śmierci jakiegoś świętego.
Kiedy Konstantyn przeniósł cesarską stolicę do Konstantynopola, posiadłość przeszła w ręce jego matki, Świętej Heleny. Ta zaś postanowiła przekształcić jej część w kaplicę, by w ten sposób uzyskać dogodne i bezpieczne miejsce, w którym mogłyby być przechowywane relikwie przywiezione przez nią z Ziemi Świętej. Nawet same fundamenty kaplicy miały zawierać ziemię pochodzącą z Golgoty.
Kaplica była wielokrotnie przebudowywana. Z pierwotnej świątyni do naszych czasów zachowały się jedynie fragmenty. Jednak to, co najcenniejsze, czyli relikwie związane z męką Jezusa, są w niej niezmiennie mimo upływu kilkunastu wieków.
Bazylika św. Sebastiana za Murami
Budowa bazyliki św. Szczepana za Murami, została zlecona w IV wieku przez cesarza Konstantyna i pierwotnie nosiła nazwę bazyliki Apostołów. Dopiero później została poświęcona Świętemu Sebastianowi, który zginął śmiercią męczeńską za czasów Dioklecjana.
W XVIII wieku świątynia została oddana pod opiekę cystersów, a wiek później Zakonu Braci Mniejszych. Nie dziwi więc fakt, że w świątyni możemy znaleźć kaplicę Świętego Franciszka z Asyżu.
Ponadto w bazylice znajdują się także inne kaplice: papieża Honoriusza III, św. Karola Boromeusza, św. Sebastiana, krucyfiksu, relikwii, św. Franciszka Rzymskiego, św. Hieronima oraz Albanii (poświęcona św. Fabianowi, papieżowi).
