Wolność, szczególnie duchowa jest wartością rozwijającą w nasz życie Boże.
Czy życie duchowe składa się tylko z postów, umartwień i modlitw? Czy można je traktować jak kajdany nałożone na ludzką wolną wolę? Czego chce od nas Pan Jezus? Często spotykamy się z całkowitym niezrozumieniem sensu życia duchowego, które jest czymś znacznie więcej niż nasze instynkty i ziemskie potrzeby.
Najdoskonalsze ze wszystkich stworzeń Stwórcy to człowiek. Powstał na samym końcu Boskiego dzieła Stworzenia.
Co świadczy o tym, że człowiek nosi w sobie obraz Boga? Pierwszą fundamentalną rzeczą jest wolność człowieka. Został on obdarzony wolną wolą, raz na zawsze i nieodwołalnie. Dlatego właśnie Bóg nie cofnął konsekwencji grzechu pierwszych rodziców. Człowiek ma wolną wolę, a jej używanie niesie za sobą konsekwencje. Bóg nigdy nie przymusza człowieka do miłości. Bóg zawsze przychodzi pierwszy do człowieka i łagodnie pyta, jak niewidomego spod Jerycha „Co chcesz, abym ci uczynił?” (Mk 10,51).
Nie da się wymusić miłości, gdyż miłość ma za podstawę wolną wolę, a nie instynkty, sympatię i chwilowe uczucia. To działa w dwie strony – Boga nie da się przekupić naszymi modlitwami. W życiu duchowym nie ma miejsca na handel z Bogiem. Wolność wyboru odróżnia człowieka od zwierząt – człowiek potrafi odróżniać dobro i zło i świadomie między nimi wybierać.
Po drugie, człowiek podobnie jak Bóg potrafi tworzyć. Mam na myśli tutaj nie tylko wynalazki, które świadczą o gigantycznej łasce rozumu i kreatywności udzielonej człowiekowi, a które często niosą za sobą wiele dobra (np. maszyna parowa, prysznice, penicylina etc.). Różnica między tym, co jest tworzone przez człowieka a tym, co stworzył Bóg jest taka, że człowiek potrafi tworzyć lub wymyślić coś, co może zostać później wykorzystane nie tylko w dobrym, lecz również w złym celu.
Przykładem jest tutaj np. postęp w dziedzinie fizyki jądrowej czy chociażby dynamit Alfreda Nobla. Człowiek może poza tym brać udział w boskim dziele Stworzenia przez przekazywanie życia, gdyż wszelka miłość dąży do wcielenia. Dotyczy to nie tylko Syna Bożego, ale także naszej duchowości. W małżeństwie na podobieństwo Boże stwarzane jest nowe życie. Rodzice dają dziecku ciało, a Bóg daje mu duszę.
Trzecia rzecz ważna dla naszego życia duchowego jest poniekąd powiązana z pierwszą, czyli wolną wolą. Człowiek nie zamyka się na ogół w otaczającej go zewsząd materii. Człowiek dostrzega pewne wartości – miłość, odpowiedzialność, tolerancję, uczciwość itp. Często słyszymy, że ktoś zachowuje się „jak zwierzę”. Od człowieka zależy, czy zejdzie poniżej swojej godności, aby tylko zaspokajać swoje dzikie potrzeby i instynkty, czy też wzniesie się wyżej, do godności kogoś, kto został stworzony na obraz Boży.
Człowiek został stworzony do czegoś więcej, niż tylko zaspokajanie swoich potrzeb materialnych. Często koncentrujemy się tylko na tym, co dotyczy nas, naszego ego: seksie, zysku, pysze, pragnieniu uznania. Człowiek jest ciągle nienasycony i człowieka może zaspokoić tylko nieskończoność. O tym pisał św. Augustyn w swoich Wyznaniach: „Stworzyłeś nas bowiem jako skierowanych ku Tobie. I niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie”.
Powyższy tekst jest fragmentem artykułu, który ukazał się w numerze 10. Miesięcznika Adeste. Pobierz go za darmo, aby przeczytać resztę!
